Onlangs zijn mijn vriend en ik gaan samenwonen en hebben daarbij de Bollenstreek ingeruild voor de Utrechtse Heuvelrug. Op meerdere gebieden was dat een flinke verandering. Een van die gebieden is het landschap: het is hier ontzettend groen. Overal zijn bossen, heiden en weilanden. Rondom ons huis lokken diverse leuke paadjes je het bos vol mooie lanen in. De fotograaf in mij kon dan ook niet wachten om op pad te gaan. Alleen wist ik nog niet zo veel van landschapsfotografie… Af en toe maakte ik wel een leuk kiekje, maar echt serieus was ik er tot nu toe nooit mee bezig geweest. Vooral bossen vond ik lastig om te fotograferen. Op de foto’s die ik in het bos maakte, kwamen ze altijd chaotisch over waardoor ik er uiteindelijk niets mee deed. Nu we in een bosrijke omgeving wonen, vond ik het de hoogste tijd om me hierin eens wat serieuzer te verdiepen.

Met behulp van onze grote vriend Google zocht ik internet af op tips voor het fotograferen van bossen en landschappen. De meeste dingen die ik daarbij tegenkwam waren redelijk vanzelf sprekend: “gebruik een statief”, “ga tijdens het gouden uurtje”, “zoek lijnen”, etc. Een tip bleek voor mij de gouden tip te zijn: gebruik een zoomlens, zoals een 70-200mm lens. Dat zou namelijk moeten leiden tot een rustigere foto. Tot nu toe gebruikte ik altijd mijn groothoeklens, omdat ik zo veel mogelijk op de foto wilde hebben. Deze tip klonk logisch en dus goed bruikbaar en ik wilde het meteen uitproberen.

Vol goede moed trok ik niet veel later met mijn camera, statief én m’n 70-200mm lens het Baarnse Bos in. Het was tegen acht uur ’s avonds en het beetje zon dat er was, zorgde voor een mooie gouden gloed (vandaar de term “het gouden uurtje”). In de verte kwam een onweersbui aan, waardoor het heerlijk rustig was in het bos. Al snel had ik een geschikte plek gevonden en daar maakte in onderstaande foto. Stiekem ben ik best een beetje trots op het resultaat.

Helaas was het niet allemaal rozengeur en maneschijn. Op 1 ding was ik namelijk niet goed voorbereid: muggen. Tijdens het fotograferen vonden die mij ontzettend interessant. Dit leidde ertoe dat ik dansend naast mijn camera stond om de muggen weg te jagen, terwijl ik met een afstandsbediening de foto maakte. In het wegjagen faalde ik jammer genoeg flink. Eenmaal thuis had ik ruim tien muggenbulten in het gebied rondom mijn enkels. De volgende dag waren het enorme, rode bulten en ze jeukten verschrikkelijk. Zoiets als dit had ik nog nooit meegemaakt.

Na twee dagen vreselijke jeuk en een slapeloze nacht was ik ten einde raad. Gelukkig kwam die dag een collega met wederom een gouden tip: hooikoorts-pilletjes. In deze pilletjes zit anti-histamine. Histamine is een stofje dat je lichaam aanmaakt om het speeksel van de mug in je lichaam te bestrijden. Het is tevens de oorzaak van de jeuk van de muggenbult. Door anti-histamine in te nemen, kan je de jeuk bestrijden. Dat is in ieder geval de theorie. Ik was desperaat genoeg om het te proberen en was bijzonder blij toen het (binnen een halfuur) bleek te werken! Die tip wilde ik je daarom niet onthouden, mocht je ook een keer te grazen genomen worden door de muggen.

Al met al was het een leerzame ervaring. Voortaan gaat mijn zoomlens én een flesje deet mee als ik ’s avonds ga fotograferen in het bos.